Σε ποιές περιπτώσεις πρέπει να αυξηθεί η πρόσληψη του αλατιού στην διατροφή μας;
Το αλάτι βρίσκεται παντού, από το ψωμί και τα δημητριακά μέχρι τις σάλτσες που προσθέτουμε στις σαλάτες και τις έτοιμες σούπες.
Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα και το αλάτι που βάζουμε στο φαγητό όταν μαγειρεύουμε, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι είναι λίγες οι περιπτώσεις που πρέπει να αυξήσουμε την κατανάλωσή του.
Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις. Παρακάτω θα δείτε πέντε περιπτώσεις που πρέπει η κατανάλωση αλατιού να είναι αυξημένη προκειμένου να αποφευχθούν προβλήματα υγείας:
Συμμετοχή σε μαραθώνιο: Η γυμναστική μεγάλης έντασης και/ή διάρκειας πρέπει να συνοδεύεται από αναπλήρωση των αποθεμάτων νατρίου του οργανισμού. Όταν, για παράδειγμα, ένας μαραθωνοδρόμος ιδρώνει πολύ κατά τη διάρκεια του αγώνα και πίνει μόνο νερό, χάνονται πολύτιμα αποθέματα ηλεκτρολυτών από το σώμα του. Όταν τα επίπεδα ηλεκτρολυτών και συγκεκριμένα νατρίου είναι πολύ χαμηλά, εκδηλώνεται ζαλάδα, πνευματική σύγχυση και έντονη μυϊκή αδυναμία. Έτσι, σε περιπτώσεις έντονης ή παρατεταμένης σωματικής άσκησης συνιστάται η ενυδάτωση με αθλητικά ποτά που περιέχουν ηλεκτρολύτες και όχι απλώς με νερό.
Υψηλή θερμοκρασία: Και στην περίπτωση αυτή το έξτρα αλάτι είναι απαραίτητο λόγω της έντονης εφίδρωσης. Η υπερβολική ζέστη μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως ο πονοκέφαλος και η ζαλάδα κι έτσι ένα αλμυρό σνακ είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεστε.
Νεφροπάθεια με απώλεια άλατος: Η νεφροπάθεια με απώλεια άλατος (salt-losing nephropathy) χαρακτηρίζεται από τη δυσκολία του οργανισμού να διατηρήσει τα επίπεδα νατρίου. Οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτή τη μορφή νεφροπάθειας χάνουν πολύ μεγάλες ποσότητες νατρίου μέσω των ούρων τους κι έτσι πρέπει να καταναλώνουν σημαντικά μεγαλύτερες ποσότητες αλατιού.
Σύνδρομο Bartter: Το σπάνιο αυτό σύνδρομο επηρεάζει την ικανότητα των νεφρών να επεξεργαστούν το αλάτι που λαμβάνεται από τη διατροφή. Το περισσότερο από το αλάτι καταλήγει στα ούρα, ενώ μικρή μόνο ποσότητα απορροφάται από τον οργανισμό. Το σύνδρομο Bartter έχει κληρονομική βάση και μερικά από τα τυπικά συμπτώματά του περιλαμβάνουν τα συχνά επεισόδια εμετού, την έντονη δίψα και τις λιγούρες για αλμυρά φαγητά.
Λήψη διουρητικών: Ορισμένα φάρμακα και ιδίως τα διουρητικά οδηγούν σε αυξημένη παραγωγή ούρων, άρα και σε μεγαλύτερη απώλεια νατρίου από τον οργανισμό. Θα πρέπει να σημειωθεί βέβαια ότι διουρητικά λαμβάνουν συχνά τα άτομα με υπέρταση, τα οποία δεν πρέπει να καταναλώνουν πολύ αλάτι, οπότε στην περίπτωση αυτή ο γιατρός θα πρέπει να καθοδηγήσει τον ασθενή πώς να κινηθεί.
