Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που δίνει τη μάχη κατά της πανδημίας στην Ελλάδα , ήταν ο αποδέκτης του φετινού βραβείου «Μαρκίδες Πούλιου». Το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΜ-Θ και η Ένωση Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης, αποφάσισαν να μετατρέψουν ειδικά για φέτος το Δημοσιογραφικό Βραβείο που θεσπίστηκε το 2008, σε νεύμα αναγνώρισης της προσφοράς του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού της χώρας.
Το Βραβείο παρέλαβαν συμβολικά ο αναπληρωτής καθηγητής Παθολογίας – Λοιμωξιολογίας στο ΑΧΕΠΑ, Σίμος Μεταλλίδης και ο αναπληρωτής προϊστάμενος νοσηλευτών ΜΕΘ στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου», Γαβριήλ Ταχτατζόγλου. “Απονέμουμε το Βραβείο Μαρκίδες Πούλιου 2020 συμβολικά σε έναν νοσοκομειακό γιατρό και έναν νοσηλευτή, που όχι μόνο έδωσαν και εξακολουθούν να δίνουν καθημερινά τη μάχη με τον covid-19 υπέρ των ασθενών τους, αλλά νόσησαν και οι ίδιοι εκτελώντας το καθήκον τους”, είπε ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΜ-Θ και του Μορφωτικού Ιδρύματός της, Νίκος Καρράς, στη διαδικτυακή τελετή απονομής.
“Οι ίδιοι γνωρίζουν καλύτερα ότι δίπλα στα ονόματά τους, που συμβολικά αποτυπώνονται στο βραβείο, μπορούν να στοιχηθούν αμέτρητα ονόματα συναδέλφων τους, με τους οποίους μοιράζονται στα νοσοκομεία της χώρας την αγωνία να σώσουν τις ζωές όσων νόσησαν από τον κορονοϊό”, πρόσθεσε.
Ο Σίμος Μεταλλίδης, ευχαριστώντας για τη βράβευση, τόνισε ότι η περιπέτεια της πανδημίας έφερε γιατρούς και νοσηλευτές πιο κοντά με τον δημοσιογραφικό κόσμο της Μακεδονίας-Θράκης.
“Μακάρι να ήταν εδώ όλοι οι γιατροί, πρωτίστως οι ειδικευόμενοι, που είναι αυτοί που εκτέθηκαν πιο πολύ στον κίνδυνο, που βρέθηκαν περισσότερο απ’ όλους στην πρώτη γραμμή”, είπε ο κ. Μεταλλίδης και κατέληξε: “Κάναμε απλώς τη δουλειά μας και ίσως ξαναμάθαμε ποια είναι η δουλειά μας. Η επιδημία μάς δίδαξε πράγματα, έβγαλε στην επιφάνεια καλά στοιχεία για τους ανθρώπους και για το σύστημα. Ας τα κρατήσουμε…” «Με τη βράβευση αυτή αναγνωρίζεται η προσφορά της νοσηλευτικής κοινότητας», είπε ο Γαβριήλ Ταχτατζόγλου. «Παρόμοιες μάχες δίνονταν στο παρελθόν, θα δοθούν στο μέλλον. Η πανδημία όμως άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού, άλλαξε τη σχέση νοσηλευτή και ασθενή. Οι ασθενείς μας, εξαιτίας του προστατευτικού εξοπλισμού, στερήθηκαν την άμεση επαφή, ακόμη και το χαμόγελο με το οποίο προσπαθούμε να καλύψουμε ένα κομμάτι της μοναξιάς που νιώθουν”, τόνισε.
