Μόνιμη αποκατάσταση κήλης: Μύθοι και Αλήθειες

Πολλοί είναι οι μύθοι που κυκλοφορούν γύρω από την κήλη, παρότι είναι μία πάθηση που ενοχοποιείται για εκατομμύρια ιατρικές επισκέψεις παγκοσμίως. Τι συμβαίνει, όμως με τη συγκεκριμένη πάθηση? Ποιοι είναι οι τρόποι διάγνωσης? Ποιες είναι οι μέθοδοι
αντιμετώπισης για μία μόνιμη λύση και ποια είναι τα οφέλη της κάθε μίας, για τον ασθενή?
Την επιστημονική απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, μας δίδει ο Δρ. Αναστάσιος Γ. Ξιάρχος, Γενικός Χειρουργός, Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής του Ιατρικού Περιστερίου, Ομίλου Ιατρικού Αθηνών.
«Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά», αναφέρει ο Δρ. Α. Ξιάρχος. «Με τον όρο «κήλη» (hernia), αναφερόμαστε στην παθολογική kατάσταση, κατά την οποία τμήματα του ενδοκοιλιακού σπλάχνου, προβάλλονται δια μέσω οπής, ή χαλαρού σημείου των
κοιλιακών τοιχωμάτων. Πρακτικά, δηλαδή, όταν κάποιο εσωτερικό όργανο της κοιλιακής χώρας, «χάνει» τη φυσική, ανατομική του θέση και προβάλλεται, σαν «εξόγκωμα», κάτω από το δέρμα».

Διάγνωση

Μύθος:
Η κήλη είναι μία ασθένεια που αφορά τους αθλητές, κυρίως τους άνδρες και όσους σηκώνουν βάρη.

Αλήθεια:
Η δημιουργία της κήλης, αποτελεί ένα πολύ συχνό φαινόμενο, σε παγκόσμια κλίμακα, με τη διενέργεια άνω των 15.000.000 επεμβάσεων, ανά το χρόνο. Ενδέχεται να εμφανιστεί τόσο σε ενήλικες (άνδρες & γυναίκες), όσο και σε παιδιά, με τους άνδρες, να κατέχουν ένα «σχετικό προβάδισμα». Οφείλεται σε κληρονομικούς λόγους, ενώ τις περισσότερες φορές, σχετίζεται με παράγοντες όπως, η διαταραχή στην ισορροπία σύνθεσης – αποδόμησης του κολλαγόνου (προχωρημένη ηλικία, υποσιτισμός ή κακή
διατροφή), την απότομη, ξαφνική ή συνεχή άρση μεγάλου βάρους, χρόνιος βήχας, κυρίως λόγω της συνήθειας του καπνίσματος, εγκυμοσύνη, έλλειψη σωματικής άσκησης, χειρουργικές τομές, χρόνια δυσκοιλιότητα και παχυσαρκία.

Θεραπεία & Αντιμετώπιση

Μύθος:
Εάν πιέσω προς τα μέσα το εξόγκωμα που έχει παρουσιαστεί στο σώμα μου, η βλάβη αποκαθίσταται.

Αλήθεια:
Οι ασθενείς με κήλη βρίσκονται σε κίνδυνο ανάπτυξης σοβαρών επιπλοκών όπως πχ. εγκλωβισμός του εντέρου στο χάσμα της κήλης (περίσφιξη) που ενδέχεται να προκαλέσει εντερική απόφραξη και ισχαιμία (διαταραχή της αιμάτωσης του εντέρου που οδηγεί σε γάγγραινα). Και οι δύο αυτές καταστάσεις απαιτούν επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση, η οποία είναι και ο μοναδικός τρόπος αποκατάστασης.

Λαπαροσκοπική & Ανοικτή Χειρουργική Αποκατάστασης κήλης

Μύθος:
Oι λαπαροσκοπικές επεμβάσεις είναι δύσκολες και έχουν πολλές επιπλοκές, μιας και αποτελούν πολύ καινούριες μεθόδους που δεν έχουν δοκιμαστεί αλλά, κυρίως, δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε όλες τις ηλικίες.

Αλήθεια:
Οι λαπαροσκοπικές επεμβάσεις είναι ασφαλέστερες των ανοικτών χειρουργείων και αυτό έχει αποδειχθεί από πολλές μελέτες, ήδη, από το 1990 που έγινε η πρώτη λαπαροσκοπική επέμβαση στη χώρα μας και διενεργούνται σε όλους τους ασθενείς που πάσχουν από κήλη. Με τη λαπαροσκοπική μέθοδο, η κήλη αποκαθίσταται αναίμακτα με τη χρήση ειδικών εργαλείων, μέσω μικροσκοπικών τομών.
Παράλληλα, το κατασκευασμένο, από εύκαμπτο υλικό πλέγμα που τοποθετείται για την ενίσχυση της περιοχής, ενθαρρύνει τη δημιουργία νέου ιστού. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, η χρήση του συγκεκριμένου πλέγματος αποτελεί την πιο αποτελεσματική θεραπεία για τα περισσότερα είδη κήλης, καθώς συνδέεται με μείωση του κινδύνου υποτροπής κατά 30-50%.

Οφέλη ελάχιστα Επεμβατικής Μεθόδου

Μύθος:
Δεν υπάρχουν σημαντικά πλεονεκτήματα για τους ασθενείς έναντι των «ανοικτών» επεμβάσεων, μιας και οι μικρές τομές, δεν ωφελούν, πουθενά.

Αλήθεια:
Η συγκεκριμένη αναίμακτη μέθοδος, παρουσιάζει μία πλειάδα ωφελημάτων, έναντι της παλαιάς, ανοιχτής χειρουργικής μεθόδου, μεταξύ άλλων:
i. Σύντομος χειρουργικός χρόνος, άρα μικρότερη επιβάρυνση για τον ασθενή.
ii. Μικρές τομές, οι οποίες ελαχιστοποιούν τον πόνο.
iii. Λιγότερες μετεγχειρητικές επιπλοκές.
iv. Λιγότερο χειρουργικό stress.
v. Γρήγορη ανάρρωση και άμεση επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς,μέσα σε λίγες ημέρες.
vi. Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.
vii. vii.Τοποθέτηση του πλέγματος στη σωστή ανατομική θέση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μελέτες, σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν αποδείξει ότι οι συγκεκριμένες ιατρικές πράξεις ελαττώνουν την πιθανότητα υποβολής σε επαναληπτική επέμβαση, όταν αυτές διενεργούνται από έμπειρους και εξειδικευμένους χειρουργούς.